Tosbağa Günlüğüm

Sonbahara geçiş dönemi uykuya ihtiyaç duyarım. Geçen hafta, özellikle hafta sonu bol bol uyudum. Sonrasında çok uyumanın da bana iyi gelmediğini bir kere daha anladım. Fazla uyku baş ağrısı ve uyuşukluğa neden oluyor. Bir de hayatımı çar çur ediyorum hissine. Çok ihtiyaç varsa arada sırada abartmadan uyumalı. Sardunyalarımın bu sene pek tadı yok. Oysa ilkbaharda her birinin toprağını değiştirip bakımını yapmıştım. Bu durum biraz canımı sıktı bu sene. Neyse, seneye toplarız. Hafta içi iş ve koşuşturmacadan dolayı mutfakta yemek yiyoruz. Hafta sonu verandanın tadını çıkarabiliyoruz. Sardunyalar tat vermese de yine de onlara bakıp yemek yemek keyifli. Güneş gitmeden misafir ağırlayalım diye her hafta dost bildiklerimizi davet ediyoruz.Bu hafta da konuklarımız vardı. Bahçede misafir ağırlamak yorucu da olsa evdekinden daha kolay. Yine de popomda pervane varmışçasına sürekli ortalarda gezinip bir şeyler yapıyorum, ertesi güne pestilim çıkmış oluyor. Ama beraber yemek yemek, sohbet etmek güz...

  Eylül ayının ilk haftası düzenlemeyle geçti. Saçlarımı ihmal etmiştim, sabah kalktığımda kabarıyordu. Kuaförde üç saat geçirmek suretiyle keratin fön yaptırdım, bence güzel oldu. En azından taranmış ve kontrollü duruyor. Yıllardır YouTube da Ywa kanalı ile yoga yaparım. Bu defa onun uygulamasına abone oldum. 7 günlük çakra yogasını bitirdikten sonra, adet döngümüze göre hareket ettiğimiz Cycle Yoga,'ya başladım. Luteal faz hareketlerini çalışıyorum, 20 dakikalık kolay hareketler ama sonrasında müthiş enerji veriyor. Öyle ki gece uyuyamıyorum, verdiği enerji ertesi gün öğlene kadar sürüyor. Hep bana enerji verecek şeyi arardım. Sonunda buldum, ama bu sefer de yaşam saatlerime uyduramıyorum. Sabah yapabilsem müthiş olacak ama sabah 6.30 da işe gitmek için kalkmam gerekiyor, dolayısıyla sabah zamanım yok. Akşam eve gelişim 19.30. Yemek hazırla, ye, mideme oturmasını bekle derken saat 22.00 dan önce egzersiz yapma imkanım olmuyor. Umarım onu da çözerim.Yalnız gece uyuyamam diye yapma...

Sonbahar kendini hissettirmeye başladı. Sinüzitim de kendini hissettirmeye başladı. Geçen sene doktora gittiğimde sağ burun deliğimin eğri olduğunu, sinüslerimdeki sıvının genzime aktığını, bunun da faranjite neden olduğunu söylemişti. Geçmeyen öksürüklerimin nedeni buydu. Üstüne üstlük reflü de boğazımı tahriş ediyor, hem sinüzit, hem reflü nedeniyle zavallı boğazım bir türlü kendini toplayamıyordu. Daha önce deviasyon ameliyatı olmuştum, burnumdan büyükçe bir kemik çıkarmışlardı. Ama doktor o ameliyatın iyi yapılmadığını, dahası tüm kıkırdak dokunun sıyrıldığını, kaburgadan kıkırdak doku alınıp eklenmesi gerektiğini, estetik ameliyat yapılacağını söyledi. Şu "sağlık nedeniyle burnumu yaptırmak zorunda kaldım şekerim"   diyenlerden biri olacağımı kim bilebilirdi? Doktor, kaburgadan kıkırdak alınırken akciğerlerimin hasar görme riski olduğundan bahsetti. Bunun üzerine başka bir doktora daha görünmeye karar verip işlemi ertelemiştik. Hava bozunca anladım ki ameliyat şart, haya...

  2025 in Eylül ayına girdik. Mevsimleri, döngüyü fark etmek için olmalı, insanlar "hoşgeldin Eylül", "güle güle Ağustos" gibi sözler paylaşmaya başladılar. Belki de pozitif görünmek içindir. Malum artık pozitif olmazsan başına kötü şeyler gelir inanışı hayatlarımıza yerleşti. Belki ondandır giderek artan asayişsizliğin normalleşmesi. Pozitif, pozitif bakmak; pozitif pozitif söylemek gerektiğinden. Su akar yolunu bulur mu? Kervan yolda düzülür mü? Afganistan'da Taliban'ın gelmesi akışın bir gereği miydi? Bilmiyorum. Çocukken çok kitap okuduğumdan mı insanın büyük şeyler yapması gerektiği inancı? Yoksa babamların sağa sola "herkes herşeyden ve herkesten sorumludur" yazıp yüklediği suçluluktan mı? Bütün bunları yaptıktan sonra sadece "uslu" olduğumda ödüllendirildiğimden mi bu kadar itaatkarım? Bir tarafım bu kadar "itaatkar"ken, diğer tarafın "isyan etmelisin"diye bağırıp durması cocukkrn aldığım çelişkili mesajlardan m...

Etrafta ondan çoktu, Ahlaki kaygısı yoktu, İşine gelince öyle ya da böyle, Çelişkili ifade. Temelsiz bir özgüven, Kendini eşit gören, Gerektiğinde vazgeçip, İlgi, anlayış dilenen. Nezaket zayıflıktır; Demokrasi bir tren. Odur işini bilen(!), Sinsice yüze gülen. Eğitimin düşmanı. Uzmanlık alanı, Mağdur edebiyatı. Sanır kendini akıllı. Küçük çıkarlar için, Yoktur yapmayacağı, Adı "şark kurnazı", Evrimin yüz karası.

Dün YouTube 'da Livaneli Sohbetler'i gördüm ve dinlemeye başladım. Donanımlı birini dinlemeyeli çok olmuş, hoşuma gitti. Niye bu kadar uzun zaman oldu derken dijitalleşmeyi düşündüm. İnternetin yaygınlaşması bilgiye ulaşmayı kolaylaştırdı aslında. Annem bu ara el işlerine sardı. Pinterest'ten öğrenip yapıyor ve hüzünlü  bir sesle şimdi öğrenmek ne kolay deyip duruyor. Bilgiye ulaşmak kolaylaştı, artık insanlar görünür olmak konusunda daha eşit. Yeteneklerinizi sergileyip kitlelere ulaşmak kolay.Ama şöyle bir sorun var. Nicelik artınca, nitelik azalıyor. Köyde tanıdıklarımız bile "içerik" üretir oldu, bahçede ot yoluyor, bunu da doğal yaşam diye paylaşıyor. Çekim kalitesi, sözlerin kalitesi gibi bir derdi yok ve işin doğrusu niye olsun, bu haliyle "yok" satıyor. İnternette ulaştığımız çoğunlukla bilgi değil. Sığ yorumlar. Görsel; bilginin önüne geçiyor ve ilgi çekmek için yalan söyleyen çok. Eskiden yeteneği olsa da yok olup giden, sesini duyuramamış in...

Açık camdan kuş cıvıltılarının duyulduğu, görünüşte güneşli ama içten içe üşüten bir haziran günü.  Bu sene yaz gelmeyecek gibi... Odasının penceresinden bahçedeki renk renk güller görünüyor.  Mayısta açan güller de, soğuktan haziranda açabildi. Derken bahçeye iki kişi giriyor. Beyaz güllerden koparıp yere atıyorlar. Kötülük değil mi bu? Neden peki? Kötülük üzerine düşünürken aklına dün geliyor. Her şeyin ters gittiği zamanlar, insanların samimiyetine inancı kalmamış, gösterdiği iyi niyet zayıflık olarak algılanmış, sınırları ihlal edilmeye çalışılmış... Asık suratla mesafe koymaya çalıştığı zamanlar...Etrafındakilerin- özellikle eşinin güvenme, inanma, sert ol, acıma diye diye içinde kalan yaşam sevinci kırıntılarını da pipetle çeker gibi yavaş yavaş çektiği zamanlar... Yüzü gülmüyordu son zamanlarda. Yine de yapması gerekenleri yapmaya çalışıyordu. Okuduğu kitaptaki altını çizdiği cümleleri hatırladı: " ...Her zaman bir insan olmuştum ve güçsüzdüm. Yapabildiğim tek şey devam...

Küçük evler, 60 M2 lerde yaşam, az eşya ile yaşam..İkea'nın küçük metrekarelerde zekice ürettiği çözümler...Bütün bunlar beni çok etkilerdi, hala da etkiler. Bu nedenle olmalı 800 M2 lik bahçemie ev yaptırırken 90 M2 sini kullandık. Yeşil alan çok kalsın, zaten zamanımızı doğada geçirmek için buradayız diye düşünmüştük.İki kişiyiz zaten, aslına bakarsanız rahatlıkla yeterli oluyor. Az eşya ve küçük alanların amacı aslında hızlı akan dünyada zaman kazanmak. Yavaşlamak. Metrekarelerin küçük olması tamam ama ben dolaplar üstüme üstüme geliyor, ferahlık istiyorum diye dolapları az tutmuştum. Şimdi bunun sıkıntısını fazlasıyla yaşıyorum. Çok eşyam olmamasına rağmen az dolabım olduğundan, dolap içleri dolu, bir şeyi çıkarmak için önündeki şeyleri çıkarmam gerekiyor, sonra bunları tekrar yerleştirmek.. Yani zaman kazanmak için yöneldiğimiz minimalizm bazen yorucu olabiliyor. Hele ki çalışıyorsanız. Sabahtan akşama evde değilseniz. Çoğu zaman dolaptan bir şeyler çıkarmaktan vaz geçiyorum.E...

TV de vampir filmi var. Bu aralar da vampirler hakkında okuyorum. Vampirlere özel ilgim yok aslında, ama nasıl olmuşsa 3-4 vampir konulu kitabım olmuş, okuyayım da bir yerlere verip ferahlayayım dedim.  Vampirler ürkütücü geliyor. İnsan kanıyla besleniyorlar, bunun için şah damarından ısırık alıyorlar.  Ama ne demişler eleştirmeden önce onun ayakkabıları ile yürü. Vampirler bugün korkunç geliyor. Oysa vampir olarak yaratılmış olabilirdik. Öyle olsaydı bugün konuştuğumuz konular taze kan nerede bulunur, kanı nasıl taze tutarız, dondurucuda kan kaç gün dayanır filan olurdu. İnsan avlama teknikleri, insanları nasıl tuzağa çekeriz, dişleri daha keskin yapmanın 10 yolu sıradan gündem konularımız olurdu. Doğamızı red edemeyeceğimiz için bunları normalleştirirdik. Şimdi hayvani tarafımıza yaptığımız gibi. Hayatımızı sürdürmek için hayvanı yanımızı beslesek de insanlar bir yerde edebiyata,bilime, sanata yöneliyor ya. Bu hayvani tarafı unutmak için mi acaba? Ya da reddetmek için? Ya da...

Kediler güvendikleri zaman yuvarlanıp göbeklerini açarlar. İnsan da öyle mi olmalı?Yumuşak karnını sadece güvendiği zaman mı açmalı ?Yumuşak karın derken kırılganlığı ya da toplumca zayıflık olarak görülebilecek özellikleri aklıma gelen.  Diğer bir görüş de insanların kendilerini oldukları gibi ortaya koymaları. Otantik benlik diyorlar, bunu dünyaya sunmaları. Örneğin eşcinsel olan bir insan bunu saklamalı mı söylemeli mi? Saklarsa kendini korur, söylerse bunu normalleştirir, dünyayı değiştirir. Sanatçılar kendimi koruyacağım deseydi pek çok eser ortaya çıkmazdı. Rönesans,reform olmazdı. Sanatçılar güçlü olduklarından mı baskılara göğüs gerebilirler;   baskılara göğüs germek mi onları güçlü yapar? Bence sıradan, güçsüz insanlar karınlarını saklamalı. Sıradan olduğumuzu nasıl anlarız? Dışardan gelen bakışlardan, sözlerden, davranışlardan kolay etkileniyorsak güçsüz ve sıradanızdır. kendimizi açarsak zarar görürüz .Bunun bir çözümü olduğunu düşünmüyorum. İçinde kendi dahil ...

Fahrenheit 451 i çok satanlar listesinde görüp almıştım. Yeni yazılmış bir kitap olduğunu sanmıştım, okurken de basım yılına bakmadım, sanki bugünü, internetle uyuşmuş bizleri anlatıyor gibiydi. Oysa yazar bu kitabı 1953’te yazmış, bu durum beni oldukça şaşırttı. Distopik bir roman bu . Kitabın adı;  kağıdın tutuşma derecesinden alınmış. Çünkü kitabın konusunu kitapların yasaklanması üzerine. Romanın geçtiği ülkede insanlar ekranlar aracılığıyla uyuşturulur, beyinleri yıkanır.  Sorgulamayan tek tip insan hedeflenir. Doğa gibi, sohbet etmek, kitap okumak gibi insani eylemler yasaktır. Aile yerine, “aile” adı verilen ekranlar satın alırsınız ve odanızın dört duvarına asarsınız buradan insanlar anlamsız cümleler söyleyip sizi oyalarlar. Düşünemeyecek hale gelirsiniz. Böylece düzen devam eder. Olur da kitap okuyacak, evinizde kitap saklayacak olursanız itfaiye teşkilatı evinizi basar ve kitaplarınızı yakar. İtfaiye yangın söndürmek yerine, kitapları yakmak için vardır.  Diren...

Biraz çimento, biraz suuuu, biraz çimento dahaaaa......eveeet... iyi gidiyor. .Süper oldu! Önce etrafını sıradan, gri küp taşlarla örecekti, sonradan bu kadar renksiz olmasına içi el vermedi. Aslında bu yeni , sert hayat felsefesine de tersti ya. Neyse... ...Ateş tuğlaları güzel durmuştu. Hem şık, hem de oldukça sağlam olmuştu. Kalbinin etrafını taşla ören kız, kalbi taşlaşmış dedikleri bu olsa gerek diye düşündü. Kalbine kimseyi sokmayacaktı. Kedileri, çiçekleri bile.. Aslında kalbini söküp kedilere yedirmeyi de düşünmüştü. Hem kedilerden, hem kalbinden de kurtulmuş olabilirdi. Offf henüz kalbini taşla örmediğinden olmalı, yapamamıştı. Uzaktan kırmızı taşla örülü kalbine bir baktı, telefonunu çıkarıp taş kalbinin fotoğrafını da çekti. Sonra her zaman ki gibi yine arkasını dönüp gitti.Bu kez yalınayaktı. Önceki bölümler: 1-Kalp 1 2-Kalp 2

Bu kaçıncı yeniden başlayışım bilemiyorum:) Sanırım öldüğüm gün de, çok halsiz olmazsam yeni başlangıçlar yapmaya çalışıyor olacağım. Hayatımı sekizmilyonbeşyüzbininci kez yeniden düzenlemeye karar verdim.  Genel olarak enerji düzeyimde bir artış ve bir Norveçli sakinliğinde ve düzeninde yaşamayı hedefliyorum. yani kendime zaman ayırırken her şey kontrol altında olacak, kaos olmayacak. Enerji düzeyindeki artış için beslenme,spor ve düşünce kontrolü öneriliyor. Düzenli egzersiz yapmakla birlikte bana kolay gelen yerde yuvarlanmalı, esneme egzersizleri yapıyordum. Fark ettim ki, zoruma giden, daha hareketli egzersizleri yaptığımda daha çok yorulmakla birlikte enerji seviyem ciddi fark ediyor. Bir haftadır bunu deniyorum. Şimdilik kas ağrıları dışında fena gitmiyor. Düşünce kontrolü için 20 dakika meditasyon yapmaya çalışıyorum. Bazen beceremesem de, zorluyorum kendimi.Gerçekten çok garip bir şeymiş. Düşüncelerimi fark etmeye çalıştığımda aslında takmadığımı sandığım ama içten içe der...

Evlenmezseniz, boşanırsanız ya da çocuğunuz olmazsa insanlar mutsuz olduğunuzu düşünür.Böyle olmadığına insanları ikna etmek zordur.  Herkes Mustafa'ya üzülmüştü. Oysa herkesin sandığının aksine boşanmak Mustafa'ya iyi gelmişti. Özgürdü artık. Eşi o güne kadar beraber yaptıkları birikimlerin hepsini almıştı. Mustafa'ya sadece bir araba kalmıştı. Bizler onun için üzülürken, o bu durumu dert etmedi.Yaşlı ama eğlenceli annesinin yanına taşındı, emeklilik dilekçesini verip emekli ikramiyesi ile bahçe almaya başladı.  Estetiğe, bir yerleri güzelleştirmeye bayılırdı. Her zamanki gibi sabah altıda kalkıyor, kimsenin dırdırı olmadan bahçeye gidiyordu. Kendini bahçeye adamıştı. Elinden iş de gelirdi. Normal işleri daha uygun fiyatlı yaptırmada da maharetliydi. Bahçeye güzel duvar yaptırıyor, otunu çöpünü temizliyor, ağaçlandırılıyor, başkasının düşünemediği  tasarımlarla albenili hale getirip satıyordu. Maddi durumu eskisinden daha iyiydi. Tüm zamanı kendine aitti. Kendisiyle sıkı...

Minimalizmin kurallarından biri, bir yıldır kullanmadığın bir eşya varsa elden çıkarmak. Ama hayatta her zaman kurallar işlemiyor. Bu kitabı 2000 yılında doğum günümde almış, bir türlü okuyamamıştım.  Tam 24 yıl benimle gezinmiş, nihayetinde okudum. 2000li yıllarda çok satanlar listesine giren bu kitap, Mısır'ın önemli firavunlarından Ramses'in hayatı hakkında. Mısır Uygarlığı, Maat yasası ile yönetilmektedir. Firavun da Maat Yasası'nın koruyucusudur. Bunu her şeyin önünde tutar. Mısır'da işleyen düzenli bir sistem yanında dini ritüeller de önemli yer tutar. Firavun'un içinde tanrısal ruh vardır. Şüpheye düştüğü konularda dini törenlerle tanrılardan yardım istenir. Tanrılar da doğru kararın ne olduğunu firavuna bildirir. Bunun karşılığında tanrılara adanmış dev tapınakların bakımı düzenli yapılır, tanrılara hediyeler sunulur. Dört tanrı için yapılmış dört büyük tapınak vardır. Firavun'un sağlığını koruması için yeniden doğum törenleri yapılır. İşe yaramış olmalı...

2025in ilk ayını düzen oturtmaya çalışarak geçirmişim. Kabul etmem gerekir ki yeniliklere çabuk adapte olamıyorum.Yeni insanlara kendimi anlatmak zor geliyor.Bu nedenle çok çok çok zorlanıyorum. Hala çözebilmiş değilim. Araç kullanma işini bugüne bırakmasaydım iyiydi.Ocak ayının  ikinci gündemi trafiğe çıkmaktı. İhtiyaç duymadığımdan, eşim aracına kıyamadığından, ben de ısrarcı olmadığımdan bu güne kaldı. Şimdi de çok ihtiyacım var. Direksiyon dersi alıp trafiğe çıktım. Ama arkamda araç olunca, insanları bekleteceğim diye panik oluyorum. Sorunum hep diğerlerini düşünmem .Hayatımın her alanında bu eksiğim engel çıkarıyor, çözmem gerekiyor. Psikolojik sorunlarım olduğunda daha kolay hastalanıyorum.Ocak ayım nefes alamayarak geçti. Kökten çözeyim diye doktora gittim.Neredeyse burnumdan hiç nefes alamıyormuşum. İlaçlarla toparladım. Alerji ilacım var ki hem iyileştiriyor, hem de rüyadan rüyaya koşturuyor.Bu arada doktorum kesin çözümün kaburga kemiğinden alınacak kıkırdakla yapılacak e...

Yangında ölenler, depremde ölenlere üzülmüştü muhtemelen. Konya' da çöken binada ölenlerse, hem yangında hem depremde ölenlere üzülmüştü. Depremdekine, yangındakine, çöken  binadakine üzülenlerin başına neler gelecekti acaba? Hollywood filmlerine konu olan trajedileri bizler canlı yayınlarda izliyoruz. Canlı yayında Rus büyükelçisinin öldürüldüğünü izledik mesela. Kastamonu'da dere yatağına yapılan evlerin sele kapılışını, arabaların içindeki insanların canlı canlı sular altında kalışını izledik. Hızlı trenimiz kaza yaptı,Soma madeni çöktü. Soma'da  vatandaş incinmesin diye ölü sayısı yedirilerek verilmişti. Şubatta 2023 te büyük deprem oldu, depreme üzüldük ama bana en çok dokunan günlerce enkaz altında kalınması,organize olunamaması oldu. Neyse ki zombiler gibiyiz. Ne olursa olsun ayaklanıp devam ediyoruz. Oysa dere yatağına ev yapmasan, ya da yapılan evi almazsan ölmezsin aslında. Gerçek anlamda ölmeyiz de işte..Zombi olmak dışında çözüm de var. Hep beraber ortak bir hed...

Yeni bir işe başlayınca; ev, şehir değiştirince, ilk bozulan beslenme düzeni oluyor. Ekmek doymanın en kolay aracı. Ekmek arasına bir şeyler koyup doymak ne kolay. Sonrası ise sıkıntılı. Şiş karın, vücut ağrıları... Bu ara bunlarla uğraşmam gerekiyor. Son üç gündür dikkat ediyorum, beslenme hemen etkisini gösteriyor. Kasım karlarıyla kış erken geldi derken şimdi de kar yağmaz oldu. Hayra alamet olmayan bahar havaları... Kıştan korumak için içeri aldığım sardunyalar hala açıyor. Baharda çokça sardunya, iki saksı da ortanca dikmiştik. Ortancanın çiçekleri daha elegan mı diyeyim, havalı mı, seçkin mi?? İşte öyle güzel duruyordu. Varsıl çiçeği gibi. Çiçekli durması uzun sürdü ama sonra soldu. Sardunyalar ise önce açmadı. Eşim " keşke hepsini ortanca dikseydik" diye söylenmişti. Sardunyalara tarçın, maya, şeker, bitki besini, ne bulursam verdim.  Ondan mı bilmem onlar da uzun süre renklendirdiler bahçeyi. Hala açıyorlar. Sardunya yoksul çiçeği gibi..Ulaşması kolay, yetiştirmesi ko...

Koşa koşa geldi. Ayağında bu kez  topuklular değil  ,spor ayakkabıları vardı. Hafiflemişti... Birazdan, biraz daha hafifleyecekti. Bir sürü anahtarın takılı olduğu ağır anahtarlığını şıngırtıyla çıkardı. İnsanın sorumlulukları arttıkça anahtarları artıyor, diye düşündü. Bu düşüncesine de sevindi. Özüne dönüyor, zihni olur olmadık konularda fikirler üretiyor, kendi kendine arkadaşlık ediyordu. Kalbinde yedi kilit vardı.Yedi kilidi tek tek açtı. Bir önceki gelişindeki gözü yaşlı kendini hatırlamaya çalıştı, hatırlayamadı, anlayamadı. En sondaki odaya gitti. Cebine naftalin koyduğu adamı buldu. Artık o da "herkes gibiydi." Naftalinler erimişti. Naftalinleri yenilemediğinden mi solmuştu hisleri? Neyse ne, oh be, dedi. Adamı tuttu, kalbinin penceresinden dışarı firlattı. Daha hafiflemiş hissetti. Çıktı, kalbinin kapısındaki yedi kilidi kapattı. Kalbinin üstündeki "zaman" yazan yara bandının yapışkanı gitmişti, değmeden çıkıverdi.  Yapılacaklar listesine tik attı.Spor ay...

  Sıran geldi hazırlan, dedi bekçi. Sonunda, diye heyecanlandı ruh. Boşluğunu havayla doldurdu, hazırlanıyordu ki... eyvaah yapma, yapma, yapma,dedi bekçi. Kadın doğurmaktan vazgeçti, kürtaj olacaktı.Hevesli ruhun hevesi kırıldı, bekleme alanına döndü...