BU ARALAR...

Yeni bir işe başlayınca; ev, şehir değiştirince, ilk bozulan beslenme düzeni oluyor. Ekmek doymanın en kolay aracı. Ekmek arasına bir şeyler koyup doymak ne kolay. Sonrası ise sıkıntılı. Şiş karın, vücut ağrıları... Bu ara bunlarla uğraşmam gerekiyor. Son üç gündür dikkat ediyorum, beslenme hemen etkisini gösteriyor.

Kasım karlarıyla kış erken geldi derken şimdi de kar yağmaz oldu. Hayra alamet olmayan bahar havaları... Kıştan korumak için içeri aldığım sardunyalar hala açıyor. Baharda çokça sardunya, iki saksı da ortanca dikmiştik. Ortancanın çiçekleri daha elegan mı diyeyim, havalı mı, seçkin mi?? İşte öyle güzel duruyordu. Varsıl çiçeği gibi. Çiçekli durması uzun sürdü ama sonra soldu. Sardunyalar ise önce açmadı. Eşim " keşke hepsini ortanca dikseydik" diye söylenmişti. Sardunyalara tarçın, maya, şeker, bitki besini, ne bulursam verdim.  Ondan mı bilmem onlar da uzun süre renklendirdiler bahçeyi. Hala açıyorlar. Sardunya yoksul çiçeği gibi..Ulaşması kolay, yetiştirmesi kolay, nazlı değil..

Bu ara ülkenin çok yerinden sokak köpeklerinin saldırı haberi geliyor. Çocukları parçalayıp öldürdüklerini dair. Bulunduğum yerde de sokak köpeği çok. Çoğu mutsuz mutsuz bakıyor. Çocukları var bir de. Çocukları neşeli ama. Kuyruk sallıyorlar, ayakkabı kutusu kadarlar zaten, gözleri tam açılmamış. Hoplayıp zıplayıp duruyorlar. Mutlu doğuyoruz ama sonradan ne oluyorsa gözlerimizdeki canlılık gidiyor.. Hayvanlar mutsuz, biz mutsuz..hiç bir sorunu çözemediğimiz gibi bu problem de iki tarafa acı vererek ortada öylece duruyor.

Dil bilmek anlaşmayı kolaylaştırır derler. Öyle mi gerçekten? Hayvanlarla anlaşmak, insanlarla anlaşmaktan kolay geliyor Duyguları daha samimi sanki.Kandırılmayacağını biliyor insan.Bu aralar bunları düşünüyorum...