AĞAÇ EV SOHBETLERİ #44

Ağaç Ev Sohbetleri'nin 44. haftasının konusu Kedi Mırıltısı'dan gelmiş:

1. Evcil hayvanınız var mı ya da hiç oldu mu? Bu hayvanı kendinize yoldaş olarak seçmenizin amacı neydi (yani mesela niye kedi değil de özellikle köpek aldınız)? Onunla bir anınızı paylaşın, resmi varsa onu da paylaşabilirsiniz. Eğer yoksa sadece diğer soruları cevaplandırabilirsiniz.

2. Vahşi bir hayvanı evcilleştirebiliyor olsanız bu hangisi olurdu ve neden?

3. Son olarakta evcil hayvan satışı ve alımı hakkında ne düşünüyorsunuz, sizce bu doğru mu?

İlk evcil hayvanım muhabbet kuşumdu. Onu ben seçmedim, ama çok sevdim. Kaçıp bizim eve gelmişti. İyi eğitilmiş, ele konmayı filan bilen  bir kuştu. Annemle babam onu   eve almayı kabul edince çok sevinmiş, kafes  almaya koşmuştuk. Adını "Can" koyduğumuz yeşil oğluma rahat etsin diye en büyük kafesi almıştık Meğer aldığımız kafes papağan kafesiymiş. Sonrasında tatillere taşımak için aldığımız küçük kafesi daha çok sevdi Can oğlum.

Adı Can'dı ama kısaca Caniş diyorduk biz ona. Yalnız kalmasın diye eş aldık. İlk eşi Candan özgür ruhlu bir kuştu,birinci  firarında bulup getirdik ama  çok kararlı bir kuştu, penceredeki sinekliği her gün az az delerek tekrar kaçmayı başardı. Caniş'in sonrasında Cincan, Canan diye eşleri de oldu. 

Kafesini ben temizlerdim, hiç zor gelmezdi.Kafesin kapısı açık olurdu genelde. Haliyle her yer kaka olurdu, kardeşimle KAM(Kaka Araştırma Merkezini)  kurmuştuk. Kakaları bulup temizliyorduk. Benim onu sevdiğim gibi, Can oğlum da beni sevdi bence. Üniveriste için İzmir'e gidince ayrıldık kendisiyle. Annem babam benim kadar ilgilenmemiş, Caniş'im psikolojisi bozulmuştu, tatillerde geldiğimde gerginliğini hissedebiliyordum. Sonrasında balkonda serbest gezerken bir sokak düğününden gelen davul sesinden korkup kaçmış. Annemler eve gelene kadar bana söylememişti. Ara ara rüyalarıma girer hala. Öldüğünü görmediğim için seviniyorum.Ama onu kafese kapattığım için pişmanım. Bence kafeste kuş beslememeli insan. Özür dilerim canım oğlum.

Şimdilerdeyse kedi istiyorum. Kedilerin kendi başlarına buyruk olmalarını, ilgiye çok ihtiyaç duymamalarını, tuhaf davranışlarını  seviyorum. Ama omuzlarıma yeni sorumluluk almak istemediğimden ve eşim sokak kedilerinin eve uygun olmadığını düşündüğünden (atlayıp zıplayıp kapıları üstlerinde gezmeleri filan) alamıyorum. Evcil hayvan satışını doğru bulmuyorum, bu nedenle scottish fold gibi evcil kedileri de satın alamıyorum. Ama şöyle bir hayalim var, çok uysal, Garfield tembelliğindeki  bir bebek  sokak kedisi eşimin peşine takılıyor, onu tavlıyor ve o da kıyamayıp eve getiriyor ve bizim bir kedimiz oluyor. Eşimi tavlaması önemli :)) Sonsuza kadar mutlu yaşıyoruz. Elmayra gibi sarılıyorum ona.

Son olarak vahşi hayvan evcilleştirmek istemem ama ille evcilleştirecek olsam sincap evcilleştiridim.Çünkü çok sevimliler. Moralim bozulduğunda tipine bakar mutlu olurdum.

Caniş'imi anlattığım konuyu çok sevdim, Kayıp Fısıltı'ya teşekkür ederim :)