Eskiden hayat yavaş geçerdi. Geceler uzun, kışlar uzun… Nuri Bilge Ceylan filmlerindeki sessizliği hissederdi insan. Akşam yaşanan elektrik kesintisi sessizliği gibi…Bazen dinginleştirici gelirdi, bazen sıkıcı.. .Çok fazla uyaran yoktu. Odaklanma sorunu çekmezdim. Kitap okuyabilirdim saatlerce. Ya hayattan beklentim düşüktü, ya da ben çocuktum, yapılacak yığınla işim yoktu.
Şimdi öyle değil. Hem mesleğim gereği, hem de dijital çağ gereği sürekli bir uyaran var. Bankacı olunca, sürekli bir akış var, beklenti, hedefler, müşteri didiklemesi… Artık zihnim sürekli uyarıcı istiyor. Boş boş bakamıyorum.
Hadi iş, adı üstünde iş; kuralları ben koymuyorum. Ya özel hayatım? Elimde sürekli bir telefon. Tezgah toplanacak örneğin ille arka planda bir youtube videosu açık olacak. O videoyu bulana kadar geçirdiğim zaman, video bittikten sonra ille yenisini açmaya çalışmam…. O kadar yapmam gereken işe odaklanamıyorum ki 10 dakikalık iş bir saatte bitiyor.
Bir de whatsapp var. Lise grubu, iş grubu, arkadaş grubu, gezi grubu… Çevrem ve ben çok boş insanlar mıyız bilmem, bir yarım saatim whatsapp yazışması ile geçiyor. Bir de mesela örgü örüyor insanlar, hoop örgünün fotosu, yok süt içiyor sütün resmi… Galeriyi dolduran fotoğrafları silmek için de ekstra zaman gerekiyor. Süt içtim desek inanırız aslında, nereden çıktı bu belge ile ispat sevdası?
Yatağa gidiyorum, elimde bir telefon. İnstagramda kaydırmaca. Sanki hayatın büyük sırrı instagramda yazılı da kaydırıp bulacağım. Günde belli bir saat kaydırmazsam mahvolacağım. Eeee şekerim yanında kitap var onu okusana? Ama yoook. Telefon kolay geliyor.
Kolay geliyor gelmesine de ben kendimi tanıyamıyorum. Keskin hafızam yok oldu. O kadar unutuyorum ki….. Hayattaki önceliklerimi unutuyorum, dün yediğimi unutuyorum, üzüleceğim şeyleri unutuyorum, nihayetinde de kendimi unutuyorum.
Neyse ki artık kırkını geçmiş bilge bir insanım da şikayet etmenin sorunu çözmeyeceğini biliyorum. Okuduğum kadarı ile yaşadığım dopamin bağımlılığı. Çözümü de yavaş yaşam olmalı. Telefonu belli saatlerde elime almalı, meditasyon yapmalı, eski usul hayata geri dönmeliyim. Aklıma takılanları not edip telefona bakma saatinde topluca bakayım bari…
Çok haklısınız:) Bu devirde tamamen uzaklaşılamaz da. Ama ben Instagram'ı bıraktım, video çok nadir izlerim. Metrobüste falan oturuyorsam kitap okurum. Ayaktaysam zaten telefonu tutacak dengem yok:) Whatsapp grubum çok çok az. O işlere hiç girmiyorum:) Kendimce bir kısım kısıtlamalar işte... :)
YanıtlaSilSevgiler...
Benim de uygulamam gerek. Ama Instagram'da çok şey de öğreniyorum. Belki saat sınırlaması koymalıyım:)
Siloooo bilge insanlar tabiii telefonu az kullanır :) yutuptan telefonu az kullannma yöntemleri videoları izlemeliii :)
YanıtlaSilTelefonu az kullanma videolarına sarayım bu kez de:)))
SilBen genelde yutupta bişey izlerken sağda solda çıkan merak ettiğim şeyleri daha sonra izleye atıyorum. Mutfakta iş yaparken de o listedekileri izlerim hep ya da storytel den bişeyler dinlerim. Bu yeni nesil hayat bizi her zaman multi tasking e zorluyor. Sanki düz durup soğan doğrasam verimli olmuyor da video izlerken soğan doğrarsam aynı anda iki iş yapmış olduğumdan daha verimli zaman geçirmiş oluyorum gibi hissediyorum ve bu his her saniye benimle...
YanıtlaSilDaha sonra izleye kaydetmek iyi fikir, ben de bakabilirim.düm düz soğan doğramak gerçekten çok verimsiz:))) maazallah gelişemeyiz üç beş dakika da:)))
SilYoutube dışında bağımlılığım yok. Diğer medya gereçlerinden pek hoşlanmıyorum. Bu aralar zaman çok daha hızlı geçiyor gibi geliyor bana. Günümün yarısını toruna adamış olmamın bunda büyük etkisi var sanırım.:)
YanıtlaSilTorununuz olduğunu bilmiyordum:)) sizi bagimliliktan uzak tutacak güzel bir nedeniniz varmış:)
SilWhatsapp konuşmalarında ispat çalışması kısmına çok güldüm. Cidden galerim saçma sapan resimle doluyor bazen. Allah'tan whatsapp'ta ki resimleri galeriye kaybetmeme seçeneğimiz var artık da bir nebze olsun rahatlattı bizleri. Instagram'da duygu gelişlerimiz de çok hızlı değil mi? Bir resim geliyor tam üzülecek kendi birden muzip bir kedi videosu çıkıyor ona gülüyoruz, sonra hooop başka bir görsel düşüyor önümüze arkadaşımızın biri önemli şeyler yaparken biz bugün önemli hiçbir şey yapmadığımız gerçeğiyle kendimizi eksik hissediyoruz. Ne hissedersek hissedelim asla o anki duygum uzun üzerinde durmuyoruz, parmağımızla sağa kaydırıp başka bir duyguya geçmek mümkün çünkü... Yazınız bende farkındalık oluşturdu. Allah'tan bilge arkadaşlarımız var, sayelerinde yaşarken düşünebiliyoruz :)) Çok sevgiler ❤
YanıtlaSilİnstagram daki sürekli akış beni çok yoruyor. Zihnim sakinleşemiyor. Bende de çokça sevgiler💜
Sil