Tosbağa Günlüğüm

  Ağaç Ev Sohbetleri'nin bu kadar uzun soluklu olacağını düşünmemiştim. Tam 105 hafta olmuş.. 105. hafta konusunu da Deepsi önermiş :  "Neden kitap okuyorsunuz?" Okumayı öğrenmeden babam Can Çocuk kitapları serisini dizmiş eve. Babamın yönlendirmesi ile okumaya başladım ve çok sevdim. Kitaplarla  farklı dünyalara girmeyi, karakterle özdeşleşip heyecanlanmayı, korkmayı, bin bir duygunun içinde yaşamayı, her şeyin mümkün olmasını çok sevdim. Çocukken okumayı daha çok severdim. Çünkü kitaplarda hep iyiler kazanıyordu. Hayat kolaydı.Cinsellik, para gibi çetrefilli konular yoktu. Arkadaşlarımla oyun oynarken bir an önce bitse de eve gidip kitabıma gömülsem diye sabırsızlanırdım. Annem babam kızınca gizlice el feneriyle yorganın altında okumaya çalışırdım. Bir de kitapların, derslerin hep doğruları söylediğine inanırdım. Büyüyüp öğrendikçe kitapların da yalan söylediği anladım ve eskisi kadar keyif almaz oldum. Yine de okumayı seviyorum. Okurken hayal gücümle yağmuru, rüzgarı h

  Yıllık izin bitti, kürkçü dükkanına döndüm yine. Kış benim için zor geçmişti, bunun için kendimce bir karar almıştım. Yazdan, sıcaklardan hiç şikayet etmeyecektim. Sonra yangınlar seller, mülteciler filan derken yaz da buruk geçti. İznimin büyük bölümünde ailemin yanındaydım. Maalesef eşim de benimleydi. Eş-aile dengesini kurmak zor oluyor,gerim gerim gerildim. Yine de kavga olmadan atlattığıma seviniyorum. Bence herkes kendi ailesi ile görüşse hayat daha kolay olurdu.  Bu senenin gerilimleri bana bunu getirdi sanırım, seneye daha rahat edeceğim. Her işte bir hayır var :) Uzun zamandır ev işleri ile kafayı bozmuş durumdayım. Yatak odası mobilyamız beş parçaydı. Bunun üç parçası, üç farklı temizlikçinin elinde helak olunca dedim uğraşamam ben temizlikçiyle filan, kendim yaparım. Sonuçta  Danİmarka Başbakanı  bile ev işlerini yetiştiriyorsa ben niye yetiştiremeyeyim? Her sene bu döngüyü yaşıyorum zaten. Temizlikçilere küs, kendin debelen, sonra tekrar birini bul... Yine yetişmiyor. Ama