RUTİN

Rutin, her zaman yapılan, alışılmış olan demekmiş. Bir konuda başarılı olmak, sonuç elde etmek için istikrarla yapmak, rutine oturtmak gerekiyor. Bir müzik aleti çalmak, spor yapmak gibi. Rutin olarak yaptıklarımız kişiliğimizi ve hayatımızı oluşturuyor; kaderimize doğrudan etki ediyor.

Ne zaman üzülsek, sıra dışı bir şey yaşasak dengeyi bulmak için rutinlerimize sığınmamızı öneriyor uzmanlar. Rutinler bizi hayata demirliyor,  rutinler güvenli limanımız oluyor.Hayvanlar, bitkiler için de öyle. Düzenli sulanmak istiyor bitkiler, hayvanlar aynı şekilde sevilmek istiyor. Bedenimiz her gün aynı saatte yatıp, aynı saatte kalkmak istiyor.

Ama bazen de öyle oluyor ki rutinler prangalarımız oluyor. Kurulmuş robot gibi hayatlar yaşamaya başlıyoruz. Gözümüzün feri sönüyor. O zaman rutin öldürür diyor uzmanlar. Yeni bir şeyler öğrenin, yeni bir yoldan yürüyün diyorlar. Bunu diyen uzmanlar da haklı. Uzmanlar hep haklı zaten. Rutinler zincire dönüştüğünde yeni bir şehir görmek, yeni bir yoldan geçmek, saçımızı farklı renge boyamak gerekiyor.

Bu aralar rutin beni boğuyor. Aslında rutini kırmak için küçük adımlar atıyorum ama yetmiyor. Sanırım bungee jumping gibi rutini perişan edecek bir şeyler yapmam gerekiyor.

Bugün de rutinin beni nefessiz bıraktığı bir gündü. Koştur koştur işe git, nefessiz çalış, eve gel yemek yap, spor yap, mutfak topla, kitap okumaya çalış... Nefessiz kaldım. Sonra durdum. Aklımdan geçen negatif düşüncelerin farkına varıp, göz ardı ettiğim güzellikleri, sahip olduklarımı hatırlattım kendime.Sevdiklerime gülümseyip gözlerinin içine baktım. İnsanların gözlerinin ,içine bakmak iyi geliyor bana. Ama bakmamaya çalışıyorum yanlış anlaşılıyor. Sokak köpeği ile bile göz göze gelsen peşine takılıyor.

Neyse dağıttım. Yani diyorum ki sevgili okur, eğer bunaldıysan dur, güzellikleri düşün ve canlıların göz bebeklerine bak. Hayat tekrar renkleniyor...