GÖÇÜP GİDENLER KOLEKSİYONCUSU-ŞERMİN YAŞAR

İnstagramda keyifle takip ettiğim, her daim pozitif, enerjik, dünyadaki güzellikleri, yaprakların filan güzelliğini paylaşıp insanın modunu yükselten bir kadın Şermin Yaşar. Gözlerinin içi de gülüyor sanki. Her ne kadar  sayfasına  her gün baksam da aklımdan zaman zaman "yok canım, bu kadar pozitiflik olmaz! yapmacık olmalı." diye geçirdiğim de olmuyor değildi. Bu kitabı okuyana kadar.

Göçüp Gidenler Koleksiyoncusu ilk okuduğum Şermin Yaşar kitabı. On dokuz hüzünlü öyküden oluşan bu kitap kolaylıkla okunuyor, sonrasında hayattaki acılara dair bir burukluk kalıyor damakta. Okuduktan sonra fark ettim ki yazar hüzünlerin, toplumdaki sorunların farkında, acıyı hissedebiliyor ama instagram hesabında veya hayatında güzellikleri yansıtmayı seçiyor. Bunu fark edince kadını daha çok sevdim.

Öykülerinin kahramanları hayatın şurasında burasında rastladığımız sıradan insanlar.Kitapta bu insanların küçük yaşamlarındaki sıkıntıları, tuhaflıkları var. Bazı öyküler çok sıradan, bazıları da çok özgün.Örneğin kitaba adını veren Göçüp Gidenler Koleksiyoncu'nun kahramanı olan Koleksiyoncu tanıdığı tanımadığı insanların cenazelerine katılıp cenazede yakaya takmak için verilen ölülerin fotoğraflarının koleksiyonunu yapıp onları kendince onurlandırıyor. 

Öykülerin bazıları sıradan, kahramanları sıradan dedim ama yazar kelime oyunları ile öyle güzel ifade ediyor ki hayran kalıyorsunuz. Kitabın son öyküsünü ölen eşi için, acısının geçmediğini anlatmak için yazmış.

"Geçtiğimiz kırk gün neler olduğunu müsadenle bütün tafsilatıyle anlatmak istiyorum. Anlatmazsam bunlar içimde küf tutacak, nefesim yeşil yeşil kokacak.Şu yaşımda küflenmemi sen de istemezdin sevgilim....."

Şermin Yaşar yoksulluğun, yalnızlığın, kadın sorunlarının, yaşlılığın, ölümün farkında olan bir yazarmış. İyi ki okumuşum..