Tosbağa Günlüğüm

Eylül bitmek üzere, sonbahar yeni yeni hissettiriyor kendini. Hava erken kararıyor artık. Yine de hava eylüle göre çok sıcak. Yerküre yanıyor. Hala kısa kollu giyebiliyoruz. Ağaçların yaprakları yeni yüz tuttu sararmaya. Karnıbaharlar, pancarlar, narlar raflarda yerini almaya başladı. Üzümle, incirle, şeftaliyle  yan yanalar. Eylül bu kadar sıcak geçmesiyle yabancı belki. Tanıdık tarafları da var ama. Kiminle konuşsam uyumak istediğinden, yorgunluktan, can sıkıntısından söz ediyor. Bahar yorgunluğu dedikleri; bedenin yeni mevsime hazırlanması. Ben de yorgun hissediyorum, uyumak istiyorum bir yandan; bir taraftan tuhaf bir enerji.. Yapmam gerekenden fazlasını yapabiliyorum. Çünkü on güne yakındır düzenli  yoga yapıyorum. Allah farklı uluslara, farklı hediyeler vermiş. Hintlilerin payına  yoga düşmüş, neyse ki onlar kendilerine saklamamış paylaşmışlar bizimle. Yoga çok tuhaf bir şey. Hani kuklalar vardır, bir tel onları dik tutar. Yoga aynı onu yapıyor bana. Kafamı hep yuka...

  Ağaç E v Sohbetleri'nin Deep Tone  'nun bulduğu konu ile devam ediyor: Roman okumak mı daha keyifli, film izlemek mi? Eski ben olsaydım gözüm kapalı roman okumak derdim. Bir köşeye çekilip satırlar arasında kaybolmak, her ayrıntıyı hayal etmek, olaylara kendimi kaptırmak... Çok güzeldi çoook.. Çok az şeyle değişirdim. Etrafımdaki çocuklar gitse de kitabımla baş başa kalsam diye beklerdim. Sanırım çocukken okuduğum kitaplar daha güzeldi. Uçan Sınıf, Pal Sokağı Çocukları, Martılar Adası, Yeşil Parmaklı Çocuk, Delfin'le Marinet Serisi, Bacaksız Serisi, Fedor Amca, Uzun Çoraplı Kız...Daha sayamayacağım onlarca kitap. Büyüdükçe konular mı sıkıcılaştı, hayat mı sıkıcılaştı bilmem okumak eskisi kadar tat vermez oldu. Hayat, konular ciddileşti, orada koptu bence film. Bazen eski ritmi, tadı yakalasam da zorlanır oldum. Bir de cep telefonu üçüncü elimiz artık. Uyuşturucu bağımlılığı gibi, uzaklaşınca vücutta seyirmeler başlıyor. Telefondan kopmadan  film, dizi izlemek ...

Geçecek gidecek derken yine gündem korona. Eskiden İstanbul'da şu kadar, Ankara'da bu kadar kişi enfekte derken; şimdi iş arkadaşımız, komşumuz,  onun karısı, bunun kardeşi hasta duydun mu demeye başladık. İki haftadır gelmeyen sütçümüzün korona olduğunu öğrendik mesela. Hastalık bu kadar yakınımıza gelmişken mart ayındaki kadar ciddiyet olmaması da ilginç. En başından beri maskemi çıkarmasam da sanırım martta ellerimi daha uzun süre yıkıyor, yetmiyor dezenfektan ve kolonyayla destekliyordum.Şimdi de maskem var, kolonyam var, fareme, klavyeme filan kolonya döküp duruyorum ama durum çok ciddi görünüyor, marttakinden daha sıkı olmalıyım, maske üzerine siperlik takmak gibi daha geniş çapta önlemler almalıyım.  Sık görüştüğüm yakın çevremde henüz hastalık çıkmadı, ama eşi hasta olan müşteriler karantinada olmaları gerekirken bankaya gelebiliyorlar. Okuduklarım beni dehşete düşürüyor. İyileştikten sonra kalp krizi geçirebiliyorsun, beyinde, akciğerlerde kalıcı hasarlar bırakabiliyo...

    Bir zamanlar ortalığı kasıp kavuran Kore dizisi fırtınasına ben sonradan tutuldum. Bu izlediğim ikinci Kore dizisi. Anladığım kadarıyla  Kore dizileri  komik, mutluluk verici, romantik. Dark gibi karmaşık değil, basit. Ara ara izlemek, enerjiyi arttırmak gerek. Romance is A Bonus Book adından anlaşılacağı gibi hem romantizm hem de kitapları içeriyor.: Esas oğlanımız Eun-ho ve esas kızımız Kang Dan-i çocukluktan tanışan iki iyi arkadaştır, Eun-ho Kang Dan-i ye aşıktır ama kız bunu fark etmez, başkası ile evlenir, bir kızı olur, sonrasında boşanır. Evlilik sürecinde ödüller kazandığı kitap pazarlamacılığı işinden uzaklaşan Kang Dan-i boşanma sonrası yaşlı olduğu ve işe ara verdiği gerekçesiyle iş bulamaz. Bu arada çocukluk arkadaşı Eun-ho'nun evine yerleşen ve tamamen tesadüf eseri onun çalıştığı şirkete, tüm CVsini çöpe atıp yardımcı destek personeli olarak giren  Kang Dan-i'nin eski kariyerine kavuşmak için çabalaması, yeni arkadaşlar edinmesi, Eun-ho'nun du...

  Ağaç Ev Sohbetleri’nin 56. hafta konusu Deep Tone ’dan gelmiş: “Nasıl okuyorsunuz blogları? Her hangi bir kitap, film ya da şey hakkında fikir almak için herkes gibi internete bakarım. Pek çok kaynak yanında bloglar kişisel deneyimleri yansıttığından, birkaç blog yazısına da göz atarım mutlaka. Bunun dışında insanların hayatlarını izlemekten hoşlanıyorum sanırım. En keyif aldığım bloglar günlük tarzı tutulan, kişilerin günlük yaşamları ile ilgili yazdıkları bloglar. Sanki dizi izliyor gibi. Öyle ki düzenli yazmazsa bu kişiler sinirleniyorum,sanki bana borçlular :) Çok benimsediğimden sanırım.  Blog okumayı çok sevsem de koronanın bile yavaşlatamadığı hayat tempomda blog keşfetmek, ya da takip ettiğim her blogdaki her yazıyı okuyup değerlendirmek için zamanım olmuyor maalesef. Elinde bir sürü top tutan bir jonglör gibiyim, iş, ev, sağlıklı beslenmek, okumak, uyumak, yoga yapmak, film izlemek, blog okumak yazmak...Birine ağırlık versem diğerlerini dengesi bozuluyor, "little li...

    Bu dünyanın sıkıntılarından kaçıp fantastik dünyaya sığınmayı çok severim. Son zamanların popüler kitabı Kirke’yi görünce okumak istemiş ama kitap almama kararım nedeniyle almamıştım. Tatile gidince kız kardeşim bir kucak dolusu kitabı getirip önüme koydu, bunların biri de Kirke’ydi. Kız kardeş sahibi olmak ne güzel şey  ve ben ne şanslı bir insanım :) Çocukken kitaplığımızda duran Odisea ve İlyada destanlarını okumuş pek anlam verememiştim. Belki yeniden okumalıyım. Bu kitap da mitolojik dünyada geçen olayları konu alıyor. Kahramanları tanrılar, insanlar filan. Yazar da mitolojik dünyayı çok başarılı, detaylı canlandırmış. Sanki yaşadığa yerler, olaylarmış gibi gözümde canlandırabildim.  Hızlıca okudum, bırakmak istemedim.   Yazımın bundan sonrası neden bilmem  kitabın özeti gibi oldu. Öyle aktı değiştirmek istemedim. Kitabın sonunu da  yazdım, okumak ve merak etmek istiyorsanız aşağıya bakmayın :) Kirke Yunan mitolojisindeki güçlü büyücü kad...