HAFİFLEME PROJESİ-2. HAFTA

 

Fazlalıkları atıp kuş gibi olma sürecim devam ediyor. Bu hafta geçen haftadan kalan ayrılmış giysileri gönderdim. Çalışmayan bir dikey elektrik süpürgesi vardı, onu çöpün yanına koydum, hurdacılar alsın diye. Bir de on yıldır çalışmayan  ama dolapta bekleyen mutfak robotu vardı, ağır olduğundan bir çantaya koyup eşimden çöpün yanına koymasını rica ettim. Eşim daha önce tamire götürüp onarılamayan robotu ilk kez görüyormuş gibi davrandı. Ve tabii ki bunu atmayalım, yaptırırım ben diye arabasına koydu. Bakalım robotun araçtaki seyahati ne kadar sürecek?

Bu hafta fazla eşyaları atmanın yanına gereksiz sorumluluk almamayı da ekledim.Günde en az üç "hayır" deme hedefi koydum cumartesi. Salı akşamına kadar sürdürebildim. Salı yine akışa teslim oldum, sel gibi aldı götürdü beni. Bu da diğer sorunum. Cumartesi aldığım kararları salıya akşamına kadar uygulayabiliyorum. Salı akşamı pertim çıkmış oluyor. Bu  "hayır" deme yönündeki irademi biraz daha güçlendirmeliyim.

Müdürümüzün abuk subuk tavırları olabiliyor. Genelde alttan alıp huyuna gitmeye çalışırım. Bu hafta ona karşı fikir ileri sürdük diye odasından kovdu bizi. Niyeyse kovulmama rağmen kendimi iyi hissettim. Aynı fikirde olmadığım zaman ölçülü bir şekilde karşı çıkmaya karar verdim.

Eşimden gizlediğim finansal sırrım vardı. Bir de onu söyledim. O da aradan çıkmış oldu.

Evden yemek götürme konusunda  üç gün fire verdim, toplantı vardı, eve geç gelince sekteye uğradı.

Bugün temizlik yaptım. Temizlik yapınca eşya elemeye zamanım kalmadı. Olsun, daha gidecek çok yolum var nasılsa.

Böyle yani. Bu hafifleme işine ihtiyacım varmış. İyi geldi. Resmi metinlerde derler ya Avrupa Birliği bu konudaki kararlığını ifade eder filan diye. Ben de bu hafifleme konusundaki kararlılığımı ifade eder, şiddetle vurgularım. 3. haftada görüşürüz o zaman...