ÇILDIRTAN DENGE

Her mevsim bir diğerini özlüyorum, yeni mevsim yaklaştığında da bir an önce kavuşmak için sabırsızlanıyorum. Bu yüzden nisandan kışlıkları kaldırır, renk renk,incecik yazlıkları çıkarırdım. Sonra hava soğur, elim böğrümde kalır, yazlıklara uzaktan hüzünlü bakardım. Bu sene sabırlı olmaya karar verdim, burada hava 13 Mayıs'a doğru, mayıs gülleri açtığında ısınır. Martta dayandım, Nisan'da dayandım, Mayıs'ın ortası geldi, hava 31 santigratları vurdu, tüm montlar yıkandı kaldırıldı, yaza hazırdım artık.. Ben hazırdım  ve fakat sonra havalar saçmaladı bu defa,  bir dereceleri, beş dereceleri gördü, kışlıklar yine çıktı, hala yazı bekliyorum.

Benimkiler küçük şımarıklıklar tabii. Bir de bu hava değişimlerin etkilediği çiftçiler, sonrasında da ürünlere ulaşamayacak biz insanlar var.Buğday Derneği'nin bugünü instagram paylaşımında iklim krizinin pek çok şehirde, farklı ürünler üzerinde tahribata neden olduğu, tarla sebzelerinin hasar nedeniyle söküldüğü ve toprağın yeniden ekime hazırlandığı, hasatın gecikeceğine dair bir gönderi okudum.

Beş yıldır yeşertmeye çalıştığımız küçük bir bahçemiz var. Ağaçlar büyüsün diye gözlerine bakıyoruz, öyle yavaş geç büyüyorlar ki, koca koca ağaçların bir çırpıda kesilmesi içimi acıtıyor. Bahçe olunca toprakla haşır neşir oluyoruz, çapalamak, tırmıklamak, ot yolmak.. Et yemeyeyim, hayvanların canı yanmasın derken fark ettim ki sürekli bir şeylerin canını yakıyorum. Toprağa bastığımda istemeden karıncaları, böcekleri eziyorum.Bir taşı kaldırdığımda taşın altını yuva yapmış canlıların yuvasını bozuyorum, toprağı çapaladığımda bir sürü şeyi öldürüyorum, bir bitki yaşasın diye diğerini yolduğumda istemediğim otları öldürüyorum. Biz insanlar bunları yaparken, sayımız çok arttığından olsa gerek korona, iklim krizi filan da bizi azlatmaya çalışıyor. Bir yandan bunları düşünürken muhteşem bir hanımeli kokusu burnuma çarpıp, yok oluyor, sora tekrar kokuyor. Doğada acımasız, çıldırtan bir denge var.

.