GERÇEĞİN MASALI-AZİZ NESİN

Kitap almayı çok severim. Kitaplığımdaki okumadığım kitaplar bitmeden yeni kitap almamaya karar vermiştim. Tosbağa hızında okuduğumdan bu gidiş ölene kadar kitap alamayacağım :) Bu da bekleyen kitaplardan biriydi ..

Gerçeğin Masalı, bir öykü kitabı.  Aziz Nesin'in farklı öykü kitaplarında yer almış öyküleri arasından seçilmiş öykülerinden oluşuyor.  Hayvanlar aleminden, padişahlık zamanına, oradan güncel siyasete uzanan pek çok konuda öyküleri var. Kara mizah dediğimiz, güldürürken düşündüren hikayeler bunlar. Aziz Nesin bir öyküsünde oldukça naif, masallarda yer alan bir dil kullanırken, bir öyküsünde dili sivriliyor, iğneliyor muhatabını. Bir öyküsünde ağdalı Osmanlıca gibi yazabilirken, diğerinde fabl  gibi yazabiliyor, müthiş bir yetenek olsa gerek. Zaman zaman sıkılsam da daha çok üzülerek okudum, konularda geçen hikayeler öyle tanıdık ki, zamanlar değişse, dijital çağa geçilse de tarih kendini tekerrür edip duruyor ne acı.

"ülke iyiydi, hal iyiydi, Sayın Başkan iyiydi, Başkan'ın karısı iyiydi (Allah cümleye iyilik versin), ancak ekonomik durum gayet şeydi. Ekonomik durum gayet şey olunca, toplumsal durum da bombozuk oluyordu. İşte sorun buydu: Ekonomik durumun gayet şey ve toplumsal durumun da bombozuk olduğunu Sayın Başkan'a hangi mangal yürekli yiğit söyleyecekti? Mangal yürekli yiğitler çoktan müzelik olduklarından, söylemek değil de, ancak çıtlatmak gerektiğine karar verildi. Bu nedenle yüksek kurulun bir toplantısında yürekli üyelerden biri,
-Çıt! diyerek çıtlattı.
.....(Uygarlık Tarihinden Bir Sayfa)"

"Bir yokmuş, iki yokmuş, üç yokmuş..Eski günlerde yeryüzünün bir ülkesinde hiçbişey yokmuş. Hiçbişeyi olmayan bir ülkenin bir padişahı varmış. Bu padişahın da bir hazinesi varmış. Bu hazinede o ulusun en değerli bir emaneti korunurmuş. Atalardan kalan bu emanetle o ulus övünürmüş. 'Hiçbişeyimiz yoksa da, atalarımızdan bize böyle bir emanet kaldı,' diye avunurlar, yoksunluklarını, yoksulluklarını unuturlarmış.... (Hazinedeki Paslı Teneke)"

Bir yerde Aziz Nesin'in bir röportajını okumuştum. Orada Nesin Vakfı'nın kuruluşu ile ilgili bu ülkede eğitim aldım, yetiştim, bu topraklara borcum vardı, ödemek için Nesin Vakfı'nı kurduğunu söylüyordu. Hayran kalmıştım, bizim kuşakta olmayan, bize yabancı bir bakış açısı.

Bir de Facebook'ta Ali Nesin'i takip ediyor, okumaktan keyif alıyorum,yorumlarda  münazara gibi tartışmalar oluyor, ufuk açıcı.Orada Ali Nesin babası ile ilgili bir anısını paylaşmıştı. Hem kibar, hem de zekiceydi. Onunla sonlandırayım yazımı :

"Üst katımızda dar gelirli bir memur ailesi yaşardı. Çocukları Aydan ve Aydın benden bir iki yaş büyük ve küçük olmalarına rağmen yakın arkadaşlarımdı diyebilirim, en azından birlikte büyüdük. Takip ediyorlarsa kendilerine sevgilerimi yolluyorum buradan ve yarım asır sonrasından.

Çamaşır makinaları bozulmuş... Aydan ve Aydın'ın babası sevgili Kâzım Amca her akşam iş dönüşü ve her haftasonu gün boyu balkonda o çamaşır makinasını tamir etmeye çalışırdı, çekiçle, keserle, taşla, artık ne bulduysa... Bir yıldan fazla sürdü bu uğraş, alçak çamaşır makinası bir türlü tamir olmuyordu. Yaza girmiştik. İzinliydi herhalde, çünkü Kazım Amca'nın çalışma saatleri haftaiçine de yayılmıştı. Babam bir gün gürültüye dayanamayıp kendisine bir kitap imzaladı. Okudum yazdıklarını. Gülmekten gözlerimden yaş geldi. Yazdıklarını bir kâğıda yazıp saklamış.